Aniołek w przedszkolu, diabełek w domu
Moja Kasia w tym roku zaczęła chodzić do przedszkola i stało się coś naprawdę dziwnego. Dotąd Kasia była raczej grzecznym dzieckiem. Teraz ma jakby dwie osobowości. Jest bardzo grzeczna, cicha i spokojna w przedszkolu. Natomiast w domu ma inne wcielenie. Jest uparta, krnąbrna i trudno ją poskromić. Zupełnie nie umiemy sobie z nią dać rady bo w domu rozrabia tak, że nie można z nią czasem wytrzymać.
Dziecko musi się zaadoptować
Kiedy dziecko reaguje skrajnie inaczej w domu i przedszkolu warto zastanowić się nad tym, jak maluch funkcjonuje w przedszkolu. Tak zwane grzeczne zachowanie nie zawsze oznacza, że wszystko jest w porządku, choć często jest tak odbierane. Nadmierne ugrzecznienie w środowisku przedszkolnym, a następnie odreagowanie emocjonalne w domu, może być przejawem jakichś trudności, które poprzez takie zachowania dziecko próbuje zakomunikować rodzicom. Warto sprawdzić czy pójście dziecka do przedszkola nie zbiegło się z innymi istotnymi wydarzeniami w życiu rodziny lub zmianami w relacji pomiędzy rodzicami. Dziecko znacznie bardziej przeżywa zmiany w sytuacji rodzinnej – np. kłótnie rodziców, choroby, przeprowadzkę.
Jeśli sytuacja rodzinna będzie ostrzegana przez dziecko jako zagrażająca, może ono w przedszkolu mieć czas na wyciszenie się. Warto pamiętać również o tym, że dziecko po przyjściu z przedszkola może potrzebować chwili na odreagowanie, odpoczynek od przedszkola. Jeśli dorosły uniemożliwi dziecku owe odreagowanie, frustracja malucha będzie wzrastała i eskalowała niepożądanymi zachowaniami. Warto również pamiętać, że dziecko potrzebuje czasu na adaptację do przedszkola. To znaczy, że przez pewien czas od rozpoczęcia edukacji przedszkolnej zachowania malucha mogą być zaskakujące, bardzo emocjonalne, ponieważ dziecko, tak jak dorosły, potrzebuje okresu adaptacji do nowej sytuacji.
Aby ułatwić dziecku wejście w nową rolę życiową tj. bycie przedszkolakiem i zaakceptowanie faktu odseparowania od rodzica i domu na dłużej warto, po powrocie z przedszkola poświęcić czas i uwagę dziecku na wspólne aktywności. Robiąc wspólnie z dzieckiem przyjemne rzeczy, masz większą szansę na dowiedzenie się co je niepokoi, a co cieszy.
